چند
روز پیش طی سروسامان دادن اتاقم به دفتری برخوردم که مربوط به روز تولدم در سال
گذشته است. با خواندنش احساسات عجبیبی پیدا کردم. اینجا
میاورمش تا برای همیشه بماند.
" امروز 26 ساله شدم. از دیروز به توصیه دوستی
بنام ح.م تصمیم گرفتم که خاطرات و یا شاید افکارم را روی کاغذ بیارم و سعی کنم
وقایع رو ثبت کنم. طبق گفته اون این کار کمکم میکنه تا خودم رو بهتر بشناسم. پس من
هم شروع می کنم.
امروز
هیچ اتفاق خاصی نیوفتاد. یه روز مطلقا معمولی رو دارم می گذرونم و هیچ کار مفیدی
نکردم بجز کتاب خوندن. یک کتاب جدید از یک نویسنده جدید..."سفر در اتاق
کتابت" از "پل استر" کتاب خوبی به نظر میرسه همه مدتی که در حال
خوندنش بودم (البته فقط تا صفحه 50 چون هنوز هم ادامه داره) ذهنم درگیر نوشتن بود
که از قضا بی ارتباط با کتاب هم نیست. قلم نویسنده یه جورایی برام یادآور
"محاکمه" کافکا بود و زمانی که در حال مطالعه کتاب بودم، هم زمان توی
ذهنم با خودم هم مشغول گفتگو هم بودم. البته درست تر اینکه اجازه می دادم به
افکارم تا خودشون رو به من نشون بدن. در مواقعی هم ناخودآگاه سعی در حدسیاتی راجع
به داستان داشتم. راوی پیرمردی محبوس و شاید هم آزاد در یک اتاق رو روایت میکنه که
مشغول مطالعه خاطرات مردیه که الان اسمش توی ذهنم نیست اما اونچه که هست اینه که
من فکر میکنم پیرمردی که توی اتاق در حال مرور گذشته خودشه که به دلیلی فراموش
کرده که احتمالا حدسم اشتباهه چون بعید میدونم نویسنده اینقدرها هم ساده باشه که
خواننده عامی مثل من به راحتی بتونه حدسیاتی درست راجع به داستان بزنه. به هر حال....
دیشب
تصمیم گرفتم، یا بهتر اینکه قول دادم و به واسطه اون تصمیم گرفتم. یا اینکه نه،
خودم این شرایط رو آگاهانه به وجود آوردم تا "م" از من قول بگیره و من
تصمیم بگیرم که دو کار رو روزانه انجام بدم. یکی مطالعه روزانه کتاب غیر درسی و
دومی نوشتن روزانه ست.....که دومی رو برای بار اول دارم تجربه می کنم. البته شاید
هم برای اولین بار نیست....قطعا نیست چون خاطرات مبهمی از نوشتن در گذشته خیلی دور
توی ذهنم دارم البته اونچه که مسلمه اینه که این دو چه به واسطه هدف چه محتوا اصلا
قابل قیاس نیستند. بارها سعی کردم بنویسم. ماه های گذشته هم از طرف دوست دیگری که
من به دلایلی اینجا اسمش رو فامیل دور هنرمند میذارم توصیه شده بود که متاسفانه
محقق نشد و من سعی برای انجامش نداشتم. شاید دلایل مختلفی داره مثل وسواس من در
انتخاب جزئیاتی مثل کاغذ،قلم ...نمی دونم. شاید به دلایل مهمتری چون خواست واقعی.
جالبه که امروز اصلا این جزئیات برای من با اهمیت نبودن. اولین دفتر و خودکاری که
پیدا کردم رو برداشتم و شروع کردم به نوشتن حرفهایی که در من محبوس بودند. حس
عجیبی نسبت به این افکار دارم افکار موازی که در گذرن و من دارم سعی می کنم هر بار
با دقت جملات رو از بین چند جمله که البته در ارتباط با هم اما متفاوت هستند رو
انتخاب کنم تا ترتیب اونها حفظ بشه. مثل انتخاب قطعاتی از یک پازل که باید به
ترتیب چیده بشه تا تصویر نهایی شکل بگیره.
احساس
می کنم همونقدر که این افکار از من هستند همونقدر هم از آنِ من نیستند. مثل چیزی
که درون من حبس شده و من فقط وسیله ای برای ظهور اونها هستم و نه مالک اونها. به
هر ترتیب سعی من بر اینه که به این نیاز پاسخ بدم و امیدوارم با گذشت زمان سعی کنم
نسبت به بازگو کردن اونها هر چه بیشتر وفادارانه رفتار کنم. جالبه که حس می کنم
توان این رو دارم که این دفتر رو پر کنم. اما برای امروز کافیه امیدوارم در دراز
مدت این کار برام سودمند باشه."
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر